1. Daa gantwortt iem dyr Elifäss von Temän:
2. "I waiß s nit, was s dyr bringt, wenn öbber mit dir rödt. Doch ietz mueß i was sagn.
3. So vil haast du diend gstützt, ien gsait: 'Dös werd schoon werdn!'
4. Yn n Straucher halffst eyn d Hoeh; wer niemer kunnt, dönn ghabst.
5. Wo s di dyrwischt, daa mainst, ietz gäng glei unter d Welt.
6. Bedeutt n dös dir nix, däßst frumm gwösn bist allzeit; dein Tuget müesset doch dir Hoffnung göbn vollauf.
7. Und andrerseitts: Wer fallt ganz aane iedn Grund? Wo gaeb s ainn aane Schuld, dönn wo dyr Herr nit hälff?
8. Kanst sagn, wasst magst, so ist s: Wer Unrecht saet, der ärnt s!
9. Dyr Zorn von n Herrgot ist ien End; dyr Trechtein blaast ien s Löbnsliecht aus.
10. Daa kan dyr Leeb schoon brüeln und knurrn, doch wennst de Zöndd iem ausherbrichst,