13. Wer haet yn n Herrgot d Erdn göbn? Wer haet dönn gantzn Erdkraiß hingstöllt?
14. Und wenn yr niemer möget, 'Aus!',
15. was mainst, wie schnell däß s Löbn dyrhin wär, wie schnell dyr Mensch wär zfalln zo Staaub?!
16. Du bist doch bloed nit, also lustert; ietz mech i dir aynmaal öbbs sagn!
17. Wer s nit mit n Recht haat, kan nit reichnen. Önn Allgrechtn mechst du verklagn?
18. Er staucht aynn Künig zamm, wenn s sein mueß, und beutlt Gwäpplte gscheid her.
19. Ayn Fürstnrang zölt bei iem gar nit, nit meerer wie dyr minste Mensch. Sö seind ja all aus seiner Werchstat;
20. und kaaum däßst schaugst, daa seind s schoon gstorbn. Kan sein, däß s bei dyr Nacht eyn d Frais fallnd. Wer non so starch gwösn ist, schiebt ab.
21. Er wacht önn Wög von iedn Menschn; er seght dyrvon aynn iedn Schrit.
22. So dunkl kan kain Finster sein nit, däß si ayn Lump verkriechen kännt.
23. Dyr Herrgot braucht nit eerst ayn Tagding; daa werd glei gurtlt, daa geit s nix.
24. Aau Hoehste sturtzt dyr Herrgot fredig, schiebt Anderne an iener Stöll.
25. Er waiß s ja ee, was die allss taan habnd; bei Nacht und Nebl raeumt yr s wögg.
26. Yso kriegnd s d Straaff für ienern Fräfl; er schaugt schoon, däß s ayn Ieder seght.
27. Dös habnd s dyrvon, däß s iem nit treu blibnd und däß sein Wög ien nix gabdeutt.
28. Er lost schoon drauf, wenn Minste rueffend. Önn Schrai von n Nootign hoert yr wol.