10. Drum lostß myr zue; villeicht seitß gscheider: Dyr Herrgot tuet nix Unrechts nit. Dyr Allmächtig taet niemaals fräfln.
11. Er straafft önn Menschn, wie yr s braucht. Der kriegt grad dös, was er verdient haat.
12. Nän, Unrecht tuen pässt nit zo iem. Und s Recht beugt dyr Allmächtig aau nit.
13. Wer haet yn n Herrgot d Erdn göbn? Wer haet dönn gantzn Erdkraiß hingstöllt?
14. Und wenn yr niemer möget, 'Aus!',
15. was mainst, wie schnell däß s Löbn dyrhin wär, wie schnell dyr Mensch wär zfalln zo Staaub?!
16. Du bist doch bloed nit, also lustert; ietz mech i dir aynmaal öbbs sagn!
17. Wer s nit mit n Recht haat, kan nit reichnen. Önn Allgrechtn mechst du verklagn?
18. Er staucht aynn Künig zamm, wenn s sein mueß, und beutlt Gwäpplte gscheid her.
19. Ayn Fürstnrang zölt bei iem gar nit, nit meerer wie dyr minste Mensch. Sö seind ja all aus seiner Werchstat;
20. und kaaum däßst schaugst, daa seind s schoon gstorbn. Kan sein, däß s bei dyr Nacht eyn d Frais fallnd. Wer non so starch gwösn ist, schiebt ab.
21. Er wacht önn Wög von iedn Menschn; er seght dyrvon aynn iedn Schrit.
22. So dunkl kan kain Finster sein nit, däß si ayn Lump verkriechen kännt.