De Bibl auf Bairisch

Dyr Heskiheel 25 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Yn n Trechtein sein Wort ergieng an mi:

2. Menscherl, ietz richt di an d Ämmannen und weissag gögn ien:

3. Hoertß dös Wort von n Herrgot, von n Trechtein; dös sait yr enk: Weilß recht dröckig glacht habtß, wie mein Heiligtuem entweiht wurd, s Land Isryheel verwüestt und d Judauer verschlöppt,

4. drum lifert i di ietz yn de Oostler aus. Sö gaand si bei enk braittn und einrichtn, deine Frücht zammfrössn und dein Milich wöggsauffen.

5. Räbbet mach i zo ayner Waidschaft für Kemmln und enker gantzs Land zo aynn Lagerplaz von de Schaaf und Hetn. Dann gaatß kennen, däß i dyr Herr bin.

6. Denn dös sait dyr Trechtein, mein Got: Weilst gar so schadnfroo umaynandghupft bist ob n Schicksal von n Land Isryheel,

7. ströck i ietz mein Hand gögn di aus und überlaaß di yn de Dietn zo n Ausplündern. I rott di aus unter de Burtumen und laaß di als Land erlöschn. Vernichtn tue i di. Naacherd gaast gneussn, däß i dyr Herr bin.

8. Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: Mob und Seier tuend, wie wenn Judau ietz halt wie allsand andern Dietn daaständd.

9. Drum reiß i Mob von dyr Seitt her auf, yso däß s dort kain Stat niemer geit von ainn End zo n andern, kain Bett-Jeschimott meer, kain Bägl-Meun older Kiryteim, de Zier von n Land.

10. Mitaynand mit de Ämmannen lifert i s yn de Oostler aus, yso däß d Ämmannen unter de Dietn niemer aufzölt werdnd

11. und däß i an Mob s Urtl vollströck. Dann gaand s sebn, däß i dyr Trechtein bin.

12. Yso spricht dyr Herr, mein Got: Weil d Roetem an de Judauer ir Raachsucht auslaassn und si dyrmit versünddt haat,

13. drum, sait dyr Herr, mein Got, pack i d Roetem gscheid her, vernicht Mensch und Vih dort und mach s zo ayner Oed. Von Temän hinst Dedän sollnd s in n Krieg umkemmen.

14. Meinn Raach an dyr Roetem überlaaß i yn meinn Volk Isryheel. Die gaand s mit dyr Roetem machen, wie s mein Zorn und Grimm habn will. Dann lernt d Roetem meinn Raach +kennen, sait dyr Trechtein, mein Got.

15. Yso spricht dyr Trechtein, mein Got: De Pflister habnd si ja ganz schoen austobt und voller Verachtung iener Raachsucht über Judau ausgossn, däß s dönn uraltn Örbfeind enddlich wöggbringend.

16. Drum, sait dyr Trechtein, mein Got, nimm i myr ietz de Pflister vür und rott de Kretter allsand aus, wo non an dyr Küstn übrig seind.

17. An dene röch i mi yso, däß ien Hoern und Seghn vergeet; und dann gaand s dyrkennen, däß i dyr Trechtein bin.