9. gsait dyr Mosen zo n Josenn: "Suech dyr grechte Leut zamm, däß myr gögn önn Ämyleck kömpfend! I selbn stöll mi morgn eyn dönn Buckl aufhin mit n Gotsstab eyn dyr Hand."
10. Dyr Josen taat, was dyr Mosen angschafft hiet, und gakömpft gögn önn Ämyleck, dyrweil dyr Mosen, Ären und Hur eyn n Gipfl von n Hugl aufhinstignd.
11. So lang dyr Mosen d Hand eyn dyr Hoeh hiet, war Isryheel störcher; so oft yr s aber sinken ließ, war dyr Ämyleck obnauf.
12. Wie yn n Mosenn draufer d Arm z schwaer wurdnd, gholnd s aynn Feldbummerl, schobnd n unter iem einhin, und er gsitzt si drauf. Dyr Ären und Hur gstütznd seine Arm von zesm und winster, yso däß seine Höndd hinst eyn s Tagabhingeen herhieltnd.
13. Yso glögt dyr Josen d Ämylecker nider.