22. So weit glosnd s iem non zue, aber dann gieng s auf! S Plerrn fiengend s an: "Wögghin mit aynn Sölchern! Zwö löbt der überhaaupt non?"
23. Sö glurmend umaynand, zrissnd syr s Gwand und schmissnd ayn Koot eyn d Luft.
24. Daa gsacht n dyr Faud eyn d Wapff einhinbringen und befalh, däß s n aau mit dyr Gaisl verhoernd und ermittlnd, zwö däß die wögn iem +gar yso gatobnd.
25. Wie s n aber zo dyr Gaislung anbanddnd, gmaint dyr Pauls zo seln Haauptman dort: "Seit wann werd n ayn roemischer Bürger gaislt, und dös aane Urtl aau non?"
26. "Ou", gadenkt syr dyr Haauptman, gieng zo n Faud und gmeldt s iem: "Was tuen myr n daa grad? Dös ist fein ayn Roemer!"
27. Dyr Faud kaam gan n Paulsn und gfraagt n: "Was, ayn Roemer bist?" Daa gantwortt yr: "Ja, ja."
28. Daa gmaint dyr Öbrigste: "Für s Bürgerrecht haan i ganz schoen was hinblätlt." Dyr Pauls aber gsait: "Und i haan s von Geburt auf."
29. Sofort liessnd n die steen, wo n beforschn gsollnd. Daa war dyr Öbrigste schoon +gscheid dyrkemmen, wie yr erfarn hiet, däß yr mit n Paulsn aynn +Roemer fössln laassn hiet!
30. Weil yr aber dennert dyrhinterkemmen gwill, was iem d Judn vürwarffend, ließ yr n eyn n naehstn Tag aus n Gföngniss holn und gsacht d Oberpriester und önn gantzn Hoohraat zammkemmen. Und dene ließ yr aft önn Paulsn vorfüern.