8. Wer enk aber ayn anderne "Froobotschaft" verkündigt als wie dö von üns, der sei verfluecht, und wärnd s mir selbn older ayn Engl aus n Himml!
9. Und i sag s non aynmaal: Wer enk ayn anderne Guetmaer künddt als wie dö, dö woß empfangen habtß, der sei verfluecht!
10. Mech i öbby bei de +Leut guet daasteen, older geet s myr um önn Herrgot? Pröblt i, yn Menschn z gfalln? Wenn i allweil non auf dös aus wär, wär i diend kain Knecht von n Kristn.
11. Dös Ain solltß wissn, Brüeder: Dö Froobotschaft, wo *i* verkünddt haan, stammt nit von Menschn.
12. I haan s ja nit von aynn Menschn empfangen older gleert kriegt, sundern durch d Offnbarung umbb n Iesenn Kristn.
13. Ös habtß diend ghoert, wie i früehers als gsötzestreuer Jud glöb und de Kirchen Gottes aane Maaß und Zil gverfolg und gern vernichtt haet.
14. In dyr Treu zo n jüdischn Gsötz ließ i mi nit leicht von ain in meinn Öltter übertrumpfen, und i geifert wirklich grimmig für d Überliferung von meine Vätter.
15. Aber dyr Herrgot hiet mi schoon in n Mueterleib dyrkoorn und +rief mi aft in seiner Gnaad. Wie yr myr in seiner Güetn
16. seinn Sun goffnbart, dyrmit i n bei de Haidn auskündd, gfraag i nit bei Menschn um aynn Raat
17. und gieng aau nit glei auf Ruslham gan dene, wo vor mir schoon Postln warnd. Nän, i zog auf Arbn und gakeer aft wider zrugg auf Zwötsch.
18. Eerst dreu Jaar spaeter gieng i auf Ruslham, um önn Kefn kennenzlernen, und blib zwo Wochenn lang bei iem.
19. Von de andern Zwölfbotn haan i kainn troffen ausser n Jaaggenn, yn n Herrn seinn Bruedern.