13. Rhoddodd Joseff Effraim ar yr ochr dde iddo (o flaen llaw chwith Jacob), a Manasse ar yr ochr chwith (o flaen llaw dde Jacob), a mynd â nhw'n nes ato.
14. Ond dyma Jacob yn croesi ei freichiau a rhoi ei law dde ar ben Effraim (yr ifancaf o'r ddau) a'i law chwith ar ben Manasse (y mab hynaf).
15. A dyma fe'n bendithio Joseff trwy ddweud,“O Dduw – y Duw roedd fy nhaid Abraham a'm tad Isaac yn ei wasanaethu;y Duw sydd wedi bod fel bugail i mi ar hyd fy mywyd;
16. Yr angel sydd wedi fy amddiffyn i rhag pob drwg– bendithia'r bechgyn yma.Cadw fy enw i ac enw fy nhaid Abraham a'm tad Isaac yn fyw trwyddyn nhw.Gwna nhw yn dyrfa fawr o bobl ar y ddaear.”
17. Pan sylwodd Joseff fod ei dad wedi rhoi ei law dde ar ben Effraim, doedd e ddim yn hapus. Felly gafaelodd yn llaw dde ei dad i'w symud o ben Effraim i ben Manasse,
18. a dweud wrtho, “Na, paid dad. Hwn ydy'r mab hynaf. Rho dy law dde ar ei ben e.”
19. Ond gwrthododd ei dad. “Dw i'n gwybod be dw i'n wneud, fy mab,” meddai. “Bydd hwn hefyd yn dod yn genedl fawr o bobl. Ond bydd ei frawd bach yn fwy nag e. Bydd ei ddisgynyddion yn llawer iawn o bobloedd gwahanol.”
20. Felly dyma fe'n eu bendithio nhw y diwrnod hwnnw drwy ddweud:“Bydd pobl Israel yn defnyddio dy enw i fendithio eraill:‘Boed i Dduw dy wneud di fel Effraim a Manasse.’”Enwodd Effraim gyntaf a Manasse wedyn.
21. Wedyn dyma Jacob yn dweud wrth Joseff, “Fel y gweli, dw i ar fin marw. Ond bydd Duw gyda ti, ac yn mynd â ti yn ôl i wlad dy hynafiaid.
22. Dw i am roi siâr fwy i ti nag i dy frodyr – llethrau mynydd Sichem, a gymerais oddi ar yr Amoriaid gyda'm cleddyf a'm bwa.”