22. Toe laat roep Josua die mense van Gibeon en vra hulle: “Hoekom het julle ons bedrieg deur te sê julle bly ver van ons af terwyl julle geweet het dit is nie waar nie?
23. As gevolg daarvan rus daar nou ’n vonnis op julle. Julle sal vir altyd diensknegte wees wat moet sorg dat daar genoeg hout en water vir die huis van my God is.”
24. Hulle antwoord Josua: “Ons het dit gedoen, want van alle kante af het ons gehoor wat die Here julle God vir sy dienaar Moses gesê het. Hy het gesê dat Hy hierdie land vir julle as ’n besitting gee en dat julle al die inwoners daarvan moet uitroei. Daarom het ons julle bedrieg, want ons was bang julle maak ons ook dood.
25. Ons is nou aan jou genade oorgelaat. Jy moet maar met ons doen wat jy dink is reg.”
26. Josua het toe besluit om hulle nie dood te maak nie, aangesien hy nie die ooreenkoms met hulle wou verbreek nie.
27. Maar hy het hulle van toe af baie hard vir die Israeliete laat werk. Hulle moes hout en water aandra vir die volk en later ook vir die altaar van die Here nadat Hy besluit het waar dit gebou moes word. Dit sou in die toekoms hulle werk bly.