17. totdat ek in die heiligdom van God ingegaanen besef het wat die uiteinde van die goddeloses is.
18. U laat hulle op gladde plekke loop,U laat hulle ondergaan deur hulle eie geknoei.
19. In 'n oogwink word hulle iets afgrysliks,gaan hulle te gronde, tref 'n verskriklike einde hulle.
20. Net soos 'n droom wat ophou as 'n mens wakker word,so verdwyn hulle, Here, as U ingryp.
21. Toe ek verbitter was en veronreg gevoel het,
22. was ek dom en sonder insig;soos 'n redelose dier het ek my teenoor U gedra.
23. Tog was ek nog altyd by U,want U vat my aan die hand.
24. U lei my met u raaden aan die einde sal U my in ere by U opneem.
25. Daar is niks in die hemel of op die aardewat vir my meer beteken as U nie.