17. Dan sou ek daar gewees hetwaar die goddeloses nie meer kwaad stook nie,waar dié wat gedaan is, rus vind,
18. waar die gevangenes saam rus genieten nie meer die stem van die slawedrywer hoor nie;
19. daar waar klein en groot saam is,waar die slaaf vry is van sy eienaar.
20. “Waarom moes God dan die lewenslig geeaan 'n man wat net swaar kry,waarom moes Hy lewe gee aan 'n man wat so bitter ly,
21. aan iemand wat tevergeefs hunker na die dood,wat daarna soek soos na 'n verborge skat,
22. wat maar te bly sou wees om in 'n graf te komen daaroor sou jubel?
23. “Waarom die lewenslig gee aan 'n manwat vir hom geen pad vorentoe sien nie,'n man vir wie God van alles afgesny het?
24. “Ek kan nie eet van die pyn nie,ek kan nie ophou kreun nie.
25. Wat ek gevrees het, het oor my gekom;waarvoor ek bang was, het my getref.
26. Ek het geen rus en geen vrede nie,geen verposing nie, net angs.”